Çocuklarınızı Müzede Büyütün!
Bembeyaz odalar içerisinde yürüyorum. Duvarlarda asılı resimler var. Bir de yerlerde bazı eşyalar. Niye yerdeler bilmiyorum. Açıkçası hiçbiri bana hitap etmiyor, hiçbirini anlamıyorum. Annem dakikalarca bir resmin önünde teyzemle konuşuyor. Dinlesem de anlamıyorum. Aklım, buraya girmeden gördüğüm oyuncakçıda. Her geçen saniye daha da sıkılıyorum. Odalar iç içe geçiyor ve bir an önce buradan çıkmak için anneme “Hadi gidelim artıık” diyorum. Bu okuduklarınız bir sanat tarihçisinin beş yaşında müze gezerken hissettikleri. Yani benim! Anlayacağınız üzere kimse annesinin karnından sanatı bilerek doğmuyor anacım. Ama yol kat ediyor, merak ediyor, öğreniyor. Ve sonunda dönüp şunu diyor: İyi ki o zaman bilmediğim, anlamadığım müzelerde dolaştırılmışım. Üstelik bunu demek için illa sanat tarihi okumanız gerekmiyor. Mühendis de olsa, doktor da olsa, sanatın biraz ucundan tutmak isteyen herkes buna benzer cümleler kurabilir. Ki günümüz dünyasında bence kesinlikle kurmalı.
