Biz 'Adam' Olmayalım
Hiç bir şey olmasın. Beklemiyorum. Hiç bir şey konuşmayalım. İstemiyorum. Yeşillikler içinde bir bank olsun sadece. Orada oturalım seninle. Her şey filmlerdeki gibi olsun. Ben başımı omzuna yaslayayım. Öylece duralım. Saatlerce. Günlerce. Yıllarca.
Seni seviyorum, deme mesela. Oturduğun yerden kalkma, yeter; ben anlarım. Boşuna harcamayalım kelimeleri. Bildiğimiz şeyleri tekrar edip durmayalım. Gelecek nesillere kalsın sözcükler, onların daha çok ihtiyacı olacak.
Senden bir şey istemeyeyim mesela. Öyle çok seveyim ki, yerimden kalkma ihtiyacı duymayayım. Her şey omzunda bulduğum huzur olsun; tüm isteğim, tüm ihtiyacım.
Okumayalım, çalışmayalım. Biz ‘adam’ olmayalım. Biz –bak ne de güzel durdu. ‘Biz’ olalım sadece. Başkaları adam olsun, okusun, çalışsın. Yalnız kalsın. Biz kalmayalım. Sadece ‘ikimiz’ olalım. Benim en büyük kalabalığım sensin çünkü. Ama bunu bilme mesela. Sana hiç söylememiş olayım. Yerimden hiç kalkmam ya, sen bununla anla. Öğren beni. Bil beni. Tek kelime dahi etmeden içimi oku, yaz aklının bir köşesine. Konuşmak lazım gelmez ya, oldu da gelirse anlatırsın işte.
Hiç pişman olmayalım mesela. Çok mu? Bir bankta seninle yıllarca oturmaktan niye pişman olayım ki? Bak ne güzel yeşillikler içinde üstelik! Bir bahar olur, yeşillenir tüm ağaçlar. Yaz desen, etrafta çoluk çocuk, hiç sıkılmayız. E sonbahar hüzünlü olacak tabii biraz. Düşen yapraklarda başkalarını hatırla. Kayıp gidenlerini. Kış desen, offf. Kar, kıyamet, soğuk! Hah, ne fark eder ‘biz’ varız. Omzuna başımı koymuşum oturuyoruz işte. Bize soğuk ne işler?
Seni seviyorum, deme mesela. Oturduğun yerden kalkma, yeter; ben anlarım. Boşuna harcamayalım kelimeleri. Bildiğimiz şeyleri tekrar edip durmayalım. Gelecek nesillere kalsın sözcükler, onların daha çok ihtiyacı olacak.
Senden bir şey istemeyeyim mesela. Öyle çok seveyim ki, yerimden kalkma ihtiyacı duymayayım. Her şey omzunda bulduğum huzur olsun; tüm isteğim, tüm ihtiyacım.
Okumayalım, çalışmayalım. Biz ‘adam’ olmayalım. Biz –bak ne de güzel durdu. ‘Biz’ olalım sadece. Başkaları adam olsun, okusun, çalışsın. Yalnız kalsın. Biz kalmayalım. Sadece ‘ikimiz’ olalım. Benim en büyük kalabalığım sensin çünkü. Ama bunu bilme mesela. Sana hiç söylememiş olayım. Yerimden hiç kalkmam ya, sen bununla anla. Öğren beni. Bil beni. Tek kelime dahi etmeden içimi oku, yaz aklının bir köşesine. Konuşmak lazım gelmez ya, oldu da gelirse anlatırsın işte.
Hiç pişman olmayalım mesela. Çok mu? Bir bankta seninle yıllarca oturmaktan niye pişman olayım ki? Bak ne güzel yeşillikler içinde üstelik! Bir bahar olur, yeşillenir tüm ağaçlar. Yaz desen, etrafta çoluk çocuk, hiç sıkılmayız. E sonbahar hüzünlü olacak tabii biraz. Düşen yapraklarda başkalarını hatırla. Kayıp gidenlerini. Kış desen, offf. Kar, kıyamet, soğuk! Hah, ne fark eder ‘biz’ varız. Omzuna başımı koymuşum oturuyoruz işte. Bize soğuk ne işler?
Hiç seni görmeyeyim mesela. Sadece ‘omzuna başımı koyduğum huzur dolu adam’ ol benim için. Ben de ‘kıvırcık saçlı kız’ olabilirim senin için. ‘konuşmayan, konuşmayı sevmeyen kız’ ya da. Nasıl istersen öyle hatırla beni.
Günlerden bir gün, yorulalım mesela; gözümüzü kırpmamaktan, etrafı seyretmekten. Kapansın gözlerimiz en sonunda. Bu bir sonbahar günü olsun. Ağaçlardan düşen yaprakları izlemekten yorulalım. Geçmişi hatırlamaktan yorulalım. Kayıp, kaçıp gidenleri anmaktan yorulalım. Kapansın gözlerimiz bir anda. Kapkaranlık bir yere koysunlar bizi.
Yerimize başka bir ‘biz’ otursun. Sonbaharda anılan olalım. Kaçıp giden olalım. Biz ayrı kalalım ama sen sadece ‘omzuna başımı koyduğum huzur dolu adam’ ol.
Bir kişiyle yalnız olmak ve topluma meydan okumak insanların kurduğu hayaller olmaktan çıkmıştı. Popüler olmaktı mesele. Diğerlerine muhtaç olmak. Ama, bunu reddeden ve cesurca ifade eden bir şeyler okumak, sevindirdi.
YanıtlaSil"Boşuna harcamayalım kelimeleri. Bildiğimiz şeyleri tekrar edip durmayalım. Gelecek nesillere kalsın sözcükler, onların daha çok ihtiyacı olacak."
Kelimeleri israf etmeme konusundaki tutumunu ayrıca destekliyorum, çok güzel bir yazı okudum, kolaylıklar :)