-Şans

  Herkes hayatında bir şeyi ‘şans’ olarak görür mutlaka. Şanstır bu. İnanırsın istemeden. Tesadüfen veya sen farkında olmadan bir şekilde girmiştir o şey hayatına ve o günden itibaren hiçbir şey eskisi gibi olmamıştır artık senin için. Kötülükler kötü olduğundan gelir başına. İyilikler ise hep o ‘şey’den.
 Siz şansınızı buldunuz mu bilemem. Ama ben buldum gibi sanki. Hem de bana göre garip bir şey. Yani bu şans dediğin bir insan olur, bir taş olur ne bileyim bir anı olabilir ama okul olması biraz garip geldi bana.
Okul dedim ben değil mi ? Hani şu bildiğimiz okul ? Öğrencilerin sıklıkla nefret ettiği, her gün söve söve gittiği okul.. Ben de kendime şaşmıyor değilim ama elimde olmadan inanıyorum işte.
 Benimle aynı okulda okuyan arkadaşlarımın ne söylemek istediğimi az biraz anlayacaklarını düşünüyorum. Çünkü bizim okul biraz ‘farklı’. Evet biraz. Öyle çok değil. Bir özel okul değil mesela. Ama o sıradan devlet okullarından da değil. İçinde olmadan bilemeyeceğiniz bir yer. Üstelik küçücük binasında dünyayı öğretiyorlar bize. Hep bir ev havası, öğretmenler ise anne-babadan farksız. Ben de evden çıkınca okula gitmiyorum zaten. İkinci evime gidiyorum. Üstelik evim hiç de yakın değil okuluma. Ama nasıl sevdiysem artık, bir kere “Of yine mi bu yol ??!?!” dediğimi hatırlamam.
 Ben pek çok şeyi burada öğrendim. İkinci evimde. En başta gazeteciliği. Sonra aşkı. Sonra arkadaşlığı. Ve lise demek hayat demek bence. Hayata alışıyorsun çünkü. Kişiliğini kazanıyorsun. Unutulmaz arkadaşlıklar yaşıyorsun. Hep söylerlerdi lise yıllarının unutulmaz olduğunu da inanmazdım.
 Bu lise benim şansım çünkü bu okula girdiğim günden beri hiçbir şey eskisi gibi olmadı hayatımda.  Her şey güzele doğru yol aldı. Tüm kötülükler birer birer uzaklaştı. Bunun içindir okulu bu kadar sahiplenmem. Laf edeni duyduğumda çok sinirlenirim hep. Savunurum, iyiliklerini, güzelliklerini hatırlatırım. Ne derseniz diyin, benim yanımda okula laf etmeyin. Olmuyor, kendime edilmiş gibi hissediyorum.
 Unutulmaz arkadaşlıklarım var mesela. Kazık yediğim de oldu, büyük destek gördüğüm de. Herkes gibi yani. Ama bende ‘herkes’ olamayacak kadar özel hepsinin yeri. Aşkı da okulda tanıdım. -Belki de en çok bunun için ‘benim hayattaki en büyük şansım okulum’.
 Ne diyeyim ki daha başka. Böyle işte. Okulum ve ben. İlişkimiz böyle. Şimdi de gidiyoruz. Yani biz bu sene mezun oluyoruz. Ama hayatımın en özel, en güzel yıllarını geride bırakmıyorum hayır. Tam aksine yanımda taşıyorum, geleceğime götürüyorum. Buradan aldığım temelle geleceğimi şekillendiriyorum. Hem de her konuda.
 Şimdi çoğunu tanıyamadığımız arkadaşlarımıza bırakıyoruz okulumuzu da. Ama onlar da bizden. Çünkü ‘Aydın Doğanlı ruhu’ diye bir şey var gerçekten. Onlar da bunu taşıdığı için en güzel şekilde sahip çıkacaklar okulumuza biliyorum.
 Bu da bir veda yazısı değil zaten. Tam tersi ‘şans’ yazısı. Mutluluk ve huzur. Aşk ve sevgi.
 Şansım olabildiği için öncelikle okuluma ve emeği geçen tüm öğretmenlerime, her günüme değer katan bütün arkadaşlarıma da bir teşekkür ediyorum.

Hayatınız boyunca şansınız yanınızda olsun…

Yorumlar

  1. Tatlım şansın seni üniversitede bırakmasın hep seninle olsun

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar